O bibliotece

          Antoni Pajdak urodził się 7 grudnia 1894 roku w Biskupicach, tu ukończył szkołę podstawową. Następnie uczył się w Szkole Męskiej w Wieliczce, a w Krakowie ukończył Gimnazjum św. Anny. Od czasów gimnazjalnych był członkiem PPS. W wieku 16 lat, pod pseudonimem „Antoni” wstąpił do Związku Walki Czynnej założonego przez emigrantów z Królestwa Kongresowego, a następnie do Związku Strzeleckiego. Tam ukończył szkołę oficerską. Jako dowódca plutonu wyruszył z Oleandrów na wojnę „wszystkich ludów’, przeszedł jej szlak bojowy od Krakowa począwszy, a na walkach nad Stochodem kończąc. Uczestniczył w walce pod Krzywopłotami, Łowczówkiem, Konarami, Ożarowem.

         Na rozkaz Józefa Piłsudskiego w lipcu 1917 roku odmówił przysięgi na wierność Austrii i Niemcom. Za odmowę przysięgi, jako poddany austriacki został skierowany do szkoły oficerskiej rezerwy, a następnie wcielony do armii austriackiej i wysłany na front włoski. Do Polski wrócił w styczniu 1919 roku. Po powrocie do Krakowa ukończył kursy w Akademii Handlowej oraz rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracując jednocześnie w Wojskowej Fabryce Wozów. W lipcu 1920 roku zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 5 zapasowego dywizjonu taborów w stopniu wachmistrza sztabowego. Zdemobilizowany
w listopadzie 1920 roku kontynuował studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskując w lipcu 1921 roku absolutorium, zaś
w lipcu następnego roku tytuł doktorski.

            Od 1923 roku pełnił funkcje w administracji państwowej i samorządowej w Radomiu, Koninie, w Słupcy, Radomsku. W maju 1939 roku został wybrany wiceprezydentem Krakowa. Nie objął jednak funkcji ponieważ wybuch wojny  przeszkodził  w zatwierdzeniu jego nominacji.

           Od początku okupacji niemieckiej w Krakowie włączył się w nurt prac związanych z organizacją konspiracji antyniemieckiej.
W czasie wojny był członkiem organizacji PPS-owskiej Wolność Równość Niepodległość”. Od 1942 roku stale przebywał w Warszawie, gdzie objął stanowisko zastępcy Delegata Rządu RP na Kraj.

           Brał czynny udział w Powstaniu Warszawskim. 27 marca 1945 roku wraz z innymi przedstawicielami Państwa Podziemnego został aresztowany wywieziony do Moskwy. Początkowo wszyscy aresztowani więzieni byli na  Łubiance. Ze względu na niezłomna postawę został wyłączony z procesu „Szesnastu". W 1945 roku, po odrębnym tajnym procesie został skazany na pięć lat więzienia. Od 1945 do 1949 roku więziony w Moskwie, po odbyciu kary został bezterminowo zesłany na Syberię do Krasnojarskiego Kraju, gdzie pracował jako drwal.

          Żona Antoniego Pajdaka - Janina została aresztowania 3 listopada 1947 roku w Krakowie. Według oficjalnej wersji 24 listopada popełniła samobójstwo wyskakując z więziennego okna. Córka - Wiesława została aresztowana 5 listopada 1947 roku i więziona do 1953.

           Antoni Pajdak wrócił do Polski 27 sierpnia 1955 roku, zamieszkał w Warszawie i tam włączył się w nurt życia politycznego
i społecznego. Protestował przeciwko naruszeniu praworządności, domagał się rozszerzeniu swobód obywatelskich. Był jednym
z założycieli Komitetu Obrony Robotników w 1976 roku i w roku następnym Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W czerwcu 1981 roku był honorowym członkiem Społecznego Komitetu Obchodów 25 Rocznicy Poznańskiego Czerwca.

             Zmarł 20 marca 1988 roku. Został pochowany na Powązkach w Warszawie. Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami, czterokrotnie Medalem Wojska Polskiego, Krzyżem Armii Krajowej oraz pośmiertnie przez prezydenta na uchodźstwie Kazimierza Sabbata Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Polonia Restituta oraz Pro Fide et Patriae. 23 września 2006 został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.